Portrety na Giełdzie

W swoim manifeście „Nowe malarstwo” z 1876 roku krytyk sztuki Edmond Duranty powiedział, że portret powinien być „studium moralnych refleksji na temat wyglądu fizycznego i ubioru, obserwacją intymności mężczyzny z jego środowiskiem domowym, szczególnych cech, które jego zawód odciska na nim piętno…” malarstwo Degasa miało ogromny wpływ na Duranty'ego w tej koncepcji sztuki portretu. Kilka lat później na tym obrazie artysta stworzył nowy przykład tego stylu. Kilka lat później na tym obrazie artysta stworzył nowy przykład tego stylu. W rzeczywistości to, co na pierwszy rzut oka można uznać za prostą scenę z życia Paryża, jest zasadniczo portretem – portretem bankiera Ernesta Maya (1845-1925), kolekcjonera i wielbiciela Degasa. Na pozór chaotyczna, ale z dużą siłą sugestii kompozycja opiera się na solidnej i pomysłowej strukturze. Malarz przygląda się swojemu tematowi z pewnym dystansem. Jako syn nieudanego bankiera, znał świat finansistów, jednak nie chciał brać w nim udziału.

May dominuje w scenie. Dookoła niego, inne postacie sugerują pobudzenie panujące na giełdzie. Jednak, Degas nie ukazuje ich twarzy, lub pozostawia ich cechy niewyraźne, aby uwagę przekierować na modela. May, ze swoją pociągłą, bladą twarzą wydaje się mieć więcej niż 34 lata. Jego rysy są wyrafinowane; mógłby z łatwością wyjść z obrazu El Greco, artysty podziwianego przez Degasa. Z drugiej strony w groteskowych postaciach po lewej stronie, w tle, przenika coś z uczuć artysty do giełdy i świata finansów. Oprócz przedstawienia swojego modela, Degas pokazuje kodeksy i obyczaje całej grupy społecznej reprezentatywnej dla swoich czasów.