Restauracja w Nowym Jorku

Edward Hopper uczył się w latach 1900-1906 w New York School of Art pod okiem Roberta Henriego i Kennetha Hayesa Millera, miał też kontakt z Williamem Merrittem Chase'em. Odbył trzy podróże do Europy, ale nie zapisał się na formalne studia. Hopper został włączony do Armory Show w 1913 roku, ale po wystawie porzucił malarstwo na następną dekadę, zarabiając na życie jako artysta komercyjny i doskonaląc swoją sztukę poprzez akwaforty i akwarele. Na początku lat 20. akwarela The Mansard Roof (Dach mansardowy) została wystawiona i zakupiona przez Brooklyn Art Museum. Wyraziła ona to, co stało się znakiem rozpoznawczym twórczości Hoppera: precyzyjne wyczucie przestrzeni, czyste, ostre światło, silne elementy geometryczne oraz atmosfera samotności i melancholii. Jego subtelne obserwacje amerykańskiego życia sprawiły, że Hopper stał się kluczową postacią w rozwoju sztuki amerykańskiej. Restauracja w Nowym Jorku jest dziełem Hoppera z początków jego kariery. Choć scena jest zatłoczona, kobieta w czerwonym kapeluszu wydaje się oderwana i zdystansowana, niezaangażowana w sprawy mężczyzny, który z nią siedzi. Hopper tak mówił o tym obrazie w liście do MMA z 9 stycznia 1937 roku: "Obraz Restauracja w Nowym Jorku został namalowany około 1922 roku - w każdym razie nie później. W określonym i konkretnym sensie, chodziło o próbę wizualizacji zatłoczonego przepychu nowojorskiej restauracji w godzinach południowych. Mam nadzieję, że być może wkradły się również idee mniej łatwe do zdefiniowania."