Kobieta przy toaletce

Zgodnie z impresjonistyczną estetyką, za którą gorąco opowiadała się Berthe Morisot, Kobieta przy toaletce stara się uchwycić istotę współczesnego życia w skrócie,  w niedomówieniach. Obraz dyskretnie zgłębia się też w sferę kobiecego erotyzmu, eksplorowanego przez Edgara Degasa, Édouarda Maneta czy Pierre’a-Auguste’a Renoira, który to temat rzadko podejmowały kobiety.

Wykonana miękkimi, pierzastymi pociągnięciami pędzla w subtelnych odcieniach lawendy, różu, błękitu, bieli i szarości, kompozycja przypomina wizualny poemat symfoniczny, tworzony takimi zapachami i motywami jak rozczesywane blond włosy, satyna, puszki do pudru czy płatki kwiatów. Artystka umieściła nawet swoje imię w dolnej części lustra, jakby sugerując, że obraz jest tak efemeryczny jak odbicie w srebrzystej tafli.