Rozstanie

W połowie lat dziewięćdziesiątych XIX w. Munch wciąż używał w swoich pracach podobnych motywów: snopu światła na morzu, jasnowłosej dziewczyny na plaży, uwodzicielskiej kobiety w czerwieni, straszej kobiety w czerni, nieszczęśliwego mężczyzny, itd., żonglując nimi w rożnych kombinacjach symbolizujących ludzkie stany i relacje. Tutaj ilustruje smutek mężczyzny, rozstającego się ze swoją miłością. Podobnie jak w innych przypadkach, obraz dzieli się na dwie części, obiektywną i kontemplacyjną, w której bohater może być albo odwrócony przodem i działający, tak jak tutaj lub odwórócony profilem i zamyślony; oraz subietywną w tle, obraz przeszłości w jego lub jej oczach. Opuszczony mężczyzna sprawia wrażenie jakby miał ruszyć naprzód, w przyszłość ale drogę blokuje mu karmazynowy kwiat, prawdopodobnie mandragora, symbolizująca miłość i śmierć. Mężczyzna wydaje się uwięziony w teraźniejszości. Ponadto, długie włosy dziewczyny płyną przez jego świat i łaskoczą jego głowę, wiążąc go w wizji i nie pozwalając uciec od wspomnień. Poprzez pionowe rozmycie, płynne kształty dziewczyny zlewają się z brzegiem morza w stylu art nouveau, tworząc jednolitą i kobiecą wizję przeszłości. Postac mężczyzny z kolei, z jego ciemną sylwetką i uproszczonymi konturami jednoczy się z krwawą rośliną w wyrazistszym wzorze.