Błękitne Tancerki

Około 1880 r. degasowskie szarości ustąpiły miejsca jaskawym kolorom, od czerwieni do rudości a przygaszone tony nabrały ciepła. Wraz z kolorystyką, zmienił się też styl i technika a pastele zdominowały pozostałe media. Degas był jedynym dziewiętnastowiecznym malarzem, który uczynił pastele swoim głównym środkiem wyrazu. Uważał, że pozwalają zachować balans pomiędzy malowaniem a rysowaniem i pozwalają mu malować rysując. Poza tym, rozwinął ich możliwości łącząc je z gwaszami, pastelami, olejami mieszanymi z terpentyną a nawet z monotypami. Poźniejsze prace Dagasa przedstawiające tancerki w całości usuwają postaci z realistycznej atmosfery sceny. Rozświetlone ornamenty kolorów będą teraz dominować. Tancerki stanowią esencję rytmicznego ruchu, czystą emanację koloru. Pasja dla paryskiego życia, natchnęła Dagasa do uwieczniania teatrów, dancehalli, cyrków i, być może jego ulubionych tematów: wyścigów i baletu. Szacuje się, że Degas wykonał ok. 1500 obrazów, grafik i rysunków tancerek.