Giulio Romano
Ten portret "wicereine Neapolu" został zamówiony u Rafaela w 1518 roku przez Kardynała Bibbiena w imieniu Papieża Leona X dla Franciszka I Walezjusza, który kolekcjonował portrety pięknych kobiet. Piere de Bourdeille, seigneur de Brantôme, przyjął opis odnosząc się do Giovanna d'Aragona (1502 - 1575); badanie z 1997 roku wykazało, że tematem była raczej Isabel de Requesens, żona Ramóna de Cardony, który był wicekrólem Neapolu w latach 1509-1522.
Według Vasariego, Raphael wysłał Giulio Romano, jednego ze swoich młodych asystentów, do Neapolu, aby namalował portret, z wyjątkiem twarzy, za którą był odpowiedzialny Raphael; w dłoni Rafaela zachowały się dokumenty potwierdzające pracę Giulio Romano nad tym zamówieniem. Twarz rzeczywiście została zmodyfikowana; w innym wypadku opis Vasariego mógłby odnosić się również do innego portretu, który został przypisany Giulio Romano i Raphaelowi: Izabeli Aragońskiej jako Mona Lisie, przedstawiającej Izabellę Aragońską, księżną Mediolanu (znaną również jako Izabela Neapolitańska).
Istnieją różne opinie co do tego, kto wykonał rycinę do Portretu Doña Isabel de Requesens, który prawdopodobnie został ponownie wykorzystany do tego Izabeli Aragonii; Luitpold Dussler uważał obraz w całości za dzieło Giulio Romano.
Jednak obecnie ogólnie uważa się, że oba portrety zostały wykonane zgodnie z projektem Raphaela, a oba obrazy nazwano „Gioconda Rafaela” ze względu na ich wizualne odniesienia do Mona Lisy Leonarda (znanej również jako La Gioconda), był już w kolekcji Franciszka I. Możliwe też, że portret Izabeli Aragońskiej jest kopią; Galeria, która go posiada, Galeria Doria Pamphilj w Rzymie, wymienia go jako „po” Rafaelu.
Istnieją różne opinie co do tego, kto wykonał rycinę do Portretu Doña Isabel de Requesens, który prawdopodobnie został ponownie wykorzystany do tego Izabeli Aragonii; Luitpold Dussler uważał obraz w całości za dzieło Giulio Romano.
Jednak obecnie ogólnie uważa się, że oba portrety zostały wykonane zgodnie z projektem Raphaela, a oba obrazy nazwano „Gioconda Rafaela” ze względu na ich wizualne odniesienia do Mona Lisy Leonarda (znanej również jako La Gioconda), był już w kolekcji Franciszka I. Możliwe też, że portret Izabeli Aragońskiej jest kopią; Galeria, która go posiada, Galeria Doria Pamphilj w Rzymie, wymienia go jako „po” Rafaelu.