Edvard Munch
Istnieją dwie namalowane wersje Głosu. Ten uważany za pierwszy należy do Museum of Fine Arts w Bostonie. Drugi, pochodzący z 1894 roku, należy do Muzeum Muncha. Kiedy wersja bostońska została wystawiona w Berlinie w 1893 roku, Głos został zaprezentowany jako pierwszy z serii Muncha zatytułowanej Studia w serii: Miłość. Seria była początkiem tego, co później nazwano Fryzem życia.
Od początku lat 90. XIX wieku na obrazach Muncha jest silniejsze poczucie atmosfery. Widzimy to dziele Głos, gdzie ciemnoniebieskie odcienie i długie rytmiczne linie odzwierciedlające krzywizny linii brzegowej nadają obrazowi wrażenie mistycyzmu natury. W pracach Muncha z tego okresu możemy wyczuć wpływ Whistlera, Böcklina, Van Gogha i Gauguina.
Głos został zainspirowany naturą wokół Aasgaardsstrand, gdzie Munch zwykle spędzał lato. Według samego Muncha kobieta na pierwszym planie nawiązuje do wspomnienia jego pierwszej miłości, Milly Thaulow, mężatki, którą poznał w 1885 roku, którą później w swoich notatkach nazwał Fru Heiberg.