Europa

Jowisz, najpotężniejszy z bogów, zakochuje się w księżniczce Europie.  Przyjmuje postać pięknego białego byka i pozornie oswojonym zachowaniem, skłania dziewczynę do wspięcia się na jego grzbiet.  Kiedy ta to czyni, byk zrywa się do ucieczki w stronę morza i  uprowadza przerażoną Europę z jej rodzinnego Sydonu na wyspę Kretę, gdzie w końcu oddaje się swojej namiętności.  Tycjan jest jednoznaczny co do tego, że jest to scena gwałtu: Europa leży bezradnie na plecach, jej odzienie jest w nieładzie.  Być może to te szczegóły mitu o Europie, skłoniły Tycjana do wyboru tego właśnie tematu dla najpotężniejszego księcia w Europie- hiszpańskiego Filipa II Habsburga, władcy rozległego imperium, obejmującego Niderlandy, a także posiadłości w Nowym Świecie i Azji.  Król posiadał co najmniej trzydzieści obrazów Tycjana. W większości były to obrazy religijne; Filip uważał się za orędownika wiary rzymskokatolickiej i często jest wspominany jako bojowy i zagorzały strażnik jej zmagań w celu przywrócenia swojej dominacji w obliczu protestantyzmu. Jednak dla tego najbardziej zagorzałego katolika spośród władców, Tycjan malował także obrazy o tematyce mitologicznej.  Te „pogańskie” dzieła, zarówno przez obrazowanie mitów o starożytnych bogach, jak i ze względu na ich wyraźnie niechrześcijański charakter, były znane jako poezja, ponieważ ich tematyka wywodziła się z dzieł klasycznych poetów, takich jak Owidiusz.  Szczerze zmysłowe i erotyczne, czasem pełne przemocy, wydają się być wymyślone dla podkreślenia wirtuozerii Tycjana w ukazywaniu nagiego kobiecego ciała w rozmaitych sytuacjach i różnych pozach.