Frederic Leighton
Rzadko pokazujemy dwa razy to samo dzieło sztuki. Tym razem zrobiliśmy wyjątek. Dzisiejszy piękny obraz zasponsorował Williama Turniera ku pamięci jego żony Marii F. Turnier. Płomienna Junona to kultowy obraz wiktoriański. Na przełomie XIX i XX wieku kolekcjoner sztuki Samuel Courtauld nazwał go „Najcudowniejszym istniejącym obrazem… wspaniałą jaskrawością”. Kilkadziesiąt lat później, kiedy angielski kompozytor Andrew Lloyd Webber poprosił swoją rodzinę o pieniądze na zakup Płomiennej Junony, jego babcia odpowiedziała: „Nie będę mieć wiktoriańskich śmieci w moim mieszkaniu”. Więc go nie kupił. Przechodząc od jednego właściciela do drugiego, gdy wychodził z mody, obraz Płomienna Junona w pewnym momencie został zabity deskami za fałszywym panelem kominka w domu w Clapham Common na przedmieściach Londynu. Zniknął na dziesięciolecia, aż został w tajemniczy sposób odkryty i wskrzeszony w najbardziej nieprawdopodobnym czasie - w 1962 roku, kiedy Andy Warhol malował puszki z zupą Campbell, i kiedy sztuka wiktoriańska była piętnowana za pruderyjność i sentymentalizm.
Założyciel Museo de Arte de Ponce, Luis A. Ferré, podróżował po Europie, aby kupić dzieła do muzeum. Kiedy zobaczył Płomienną Junonę schowaną w kącie galerii marszanda Jeremy'ego Stephena Maasa, od razu się w niej zakochał. Musiał tylko zapłacić 2000 funtów (dziś 8000 dolarów, faktoring inflacji), aby ją nabyć. Museo de Arte de Ponce to miejsce, w którym można teraz oglądać obraz. Kim jest ta śpiąca kobieta? O czym ona śni? A może udaje, że śpi? Nie możemy być tego pewni. Płomienna Junona może być po prostu odą do piękna, dająca nam swobodę snucia domysłów co do śpiącej kobiety, która była niegdyś ulubioną modelką artysty. Daje wiele okazji do refleksji nad własnymi przemyśleniami.