Żeńcy na polach pszenicy

Vincent van Gogh był zafascynowany rozległymi polami przenicy rozciągającymi się w wokół
Auvers-sur-Oise, miasta na pólnoc od Paryża, w którym spędził ostatnie dwa miesiące życia. Namalował wtedy wiele pejzaży z tymi polami, w tym ten na którym żeńca ścina złote kłosy a stogi snopów rozchodzą się w kierunku miasta i dalekich, błękitnych wzgórz. Malował na zewnątrz, pod bezpośrednim wpływem krajobrazu, jak wielu impresjonistów. Jednak w sztuce van Gogha kolory są bardziej jaskrawe i mniej zniuansowane, pociągnięcia pędzla cięższe, bardziej regularne i wyraźniejsze, kształty i przestrzenie swobodniej rozmyte, rytm prędszy i empatyczny. Van Gogh starał się wyrazić to co dla niego stanowiło esencję pejzażu ale również "odplątać", jak się kiedyś wyraził, to co rozumiał i odczuwał jako "wyraz i duszę" natury, przywołujące "bardziej podniosłe i pocieszające niż jeden rzut oka na rzeczywistość... pozwoli nam odczuć". Mimo inspiracji obserwacją najbliższego otoczenia, van Gogh widział również symboliczne znaczenia w polach pszenicy i postaci żeńcy a także szczególne prawie religijne, emocje. Opowiadając o wcześniejszym obrazie kosiarza, wyjaśniał w liście do swojego brata Theo: "postrzegam go jako obraz śmierci, w tym sensie, że ludzkość jest pszenicą, którą kosi... ale nie ma w tej śmierci nic smutnego, podąża przed siebie w środku dnia, ze słoncem oblewającym wszystko czystym złotem.. to obraz śmierci, takiej, o jakiej mówi księga natury..."