Don Garcia de Medici

Ten portret Garcíi de’Medici (1547–1562), trzeciego syna Cosimo de’Medici i Leonory de Toledo, jest doskonałym przykładem niewielkiego zainteresowania przedstawieniem dzieci przed okresem Oświecenia. Bronzino wiernie oddaje małe, nieokreślone rysy dziecka, ale przedstawia mu tę samą, odległą, beznamiętną pozę, jaką stosuje się do portretów dorosłych we florenckiej sali sądowej. García jest tutaj postrzegany przede wszystkim jako spadkobierca księstwa Toskanii i z tego powodu artysta pomija wszelkie wyrażenia lub gesty, które mogłyby zachęcić nas do zobaczenia dziecka. García, którego status znajduje odzwierciedlenie w okazałej czerwonej jedwabnej i złotej kurtce, bogato zdobionej na szyi i nadgarstkach haftem perłowym, nie bawi się jednak kosztownym bibelotem, który trzyma, ale raczej pokazuje go, jakby zdawał sobie sprawę z jego wartości. Ten klejnot, który czasami był błędnie identyfikowany jako grzechotka, był amuletem mającym odeprzeć złe oko. Przybiera postać harpii spoczywającej na rogu, z którego zwisa cenny kamień. Amulety z harpiami / syrenami były używane przez kobiety neapolitańskie do ochrony w czasie ciąży, a zatem mogły być podawane Garcíi przez jego matkę, Leonor, lub przez jego dziadka, Pedra de Toledo, namiestnika Neapolu. Z drugiej strony dziecko trzyma świeżo otwarty kwiat pomarańczy, symbol czystości i niewinności charakterystyczny dla jego wieku. Portret został przypisany Bronzino, ale został uznany za warsztatową replikę zaginionego oryginału. W rzeczywistości jest to produkcja warsztatowa, co jest najbardziej widoczne w wykonaniu dłoni i ubrania dziecka, którym brakuje precyzji i połysku typowego dla dłoni Bronzino. Jest bardzo prawdopodobne, że ingerował w wygląd twarzy, jednak zdaje się, że użył do niej szablonu.