Loża

Opera ucieleśniała kontrasty i konsternacje śmietanki towarzyskiej Paryża końca dziewiętnastego wieku, dostarczając tematu cieszącego się popularnością wśród postępowych artystów tej epoki (inne przykłady znajdujemy wśród dzieł Mary Cassatt). W tym dziele zmiany i poczucie społecznej niejasności Renoir wykorzystuje z doskonałym skutkiem. Oprócz wyższych klas i tych aspirujących, aby polepszyć swoją pozycję społeczną, w operze roiło się od prostytucji. Doprowadzało to wpływowe gremia do przekonania, że ich, swoimi czasy wyłączną, domenę opanowywały kochanki i nowobogaccy. Ten obraz po raz pierwszy zaprezentowano na pierwszej wystawie impresjonistów w 1874 roku. Ówczesne recenzje naświetlały rosnące trudności w wydawaniu opinii społecznych (szczególnie na temat kobiet) - jedna recenzja ogłaszała kobietę z obrazu „zjawiskiem ze świata elegancji”; inna wskazywała na nią przestrzegając młode kobiety przed próżnością i kaprysami mody.