W latach 1887–1900 József Rippl-Rónai mieszkał we Francji. Obrazem Moja babcia przyciągnął uwagę środowiska artystów zebranych wokół czasopisma Revue Blanche i został zaproszony by do nich dołączyć. Ten obraz zbliżył go również do grupy Nabis, w której wystawach również brał udział. Okres lat 90. XIX w. i czas ograniczenia kolorów nazwał „okresem czerni”, pisząc: „Byłem bardzo zaabsorbowany czarnymi i szarymi kolorami, byłem podekscytowany, aby dowiedzieć się, co i jak można zrobić z nimi w sztuce”.
Malowidła dekoracyjne wykonane w tym czasie w Paryżu charakteryzują się powściągliwymi, ponurymi kolorami, płaskością i wyrazistym konturowaniem. Jego podejście zostało częściowo rozwinięte pod wpływem McNeilla Whistlera, amerykańskiego malarza pracującego wówczas w Paryżu, o którym pisał także w swojej autobiografii. Rippl-Rónai namalował kilka postaci kobiecych inspirowanych obrazami Whistlera o cienkim, wydłużonym rozmiarze i odcieniach jednego koloru.
Dzisiejsza Kobieta z klatką dla ptaków z ozdobnymi, falistymi liniami w stylu secesyjnym otacza eteryczną kobiecą postać ubraną na czarno. Blady płaski profil kobiety i dłoń trzymająca klatkę tworzą ekscytująco promiennie kontrapunkt na ciemnym tle. Podobnie jak jego inne obrazy pojedynczych postaci, niewiele jest odniesień do tła; wnętrze jest po prostu wskazywane przez drobno narysowaną kanapę z łukowatym oparciem i słabymi konturami krzesła.
Do zobaczenia jutro! :)