Dzieło to jest jednym z najbardziej wyrazistych eksperymentów Édouarda Maneta w malarstwie plenerowym, inspirowanym podejściem młodszych impresjonistów. Powstało podczas letniego pobytu u Claude'a Moneta w podparyskim Argenteuil. Żona Moneta, Camille, i syn, Jean, pozowali mu do tego obrazu jako modele. Po drugiej stronie rzeki znajdują się barki do prania bielizny.
Jasne kolory i szybkie pociągnięcia pędzla tworzące fale na wodzie pokazują wpływ Moneta. Manet zachował jednak swoje charakterystyczne użycie gęstej farby olejnej i bogatej czerni, aby nadać obrazowi ciężkości.