Ukrzyżowanie

Ukrzyżowany Chrystus góruje nad dwiema grupami postaci na obrazie z 1320 r. Anioły roją się wokół niego z różnorodnymi wyrazami żalu i bólu. Maria Magdalena upadła do jego stóp; jej płaszcz zsunął się niezauważalnie z ramion, a jej delikatnie namalowana, przepiękna głowa jest teraz jej jedyną ozdobą. Jego matka, Maryja Dziewica, zemdlała, zaś po drugiej stronie żołnierze walczą o płaszcz Chrystusa. Centurion rozpoznał Jezusa i próbuje wskazać go innym.

Niektóre z najdramatyczniejszych części fresków Ukrzyżowanie i następnego Opłakiwanie Chrystusa odgrywają małe anielskie duchy, które wydają się mieć dolną część ciała ukrytą przez chmury - znacznie skuteczniejsze rozwiązanie niż Giotto wymyślił dla aniołów na wcześniejszych freskach w Bazylice św. Franciszka w Asyżu, których ciała są jedynie obcięte. Te małe istoty przekazują swoją niemal dziką desperację poprzez niezwykłą różnorodność postaw i wyrazów twarzy, których nie przekazano ich ludzkim odpowiednikom.