Kobieta z kotem

Sedno doskonałości od lat jest przedmiotem debaty. Od boskiej inspiracji do szalonego geniusza lub obsesyjnych ćwiczeń, my, "zwyczajni" nadal poszukujemy kluczowego elementu danego "nadzwyczajnym". Gdybym miał wskazać personifikację geniuszu, Fernando Pessoa byłby idealnym kandydatem. Ten poeta wykształcił wiele osobowości, heteronimów aby zeksplorować rozbieżne style i filozofie, każdy heteronim ze złożoną osobowością i tłem, podpisujący wiersze, które wydawałoby się nie mogły mieć wspólnego twórcy. Niestabilny i skłonny do alkoholizmu Pessoa, podobno cierpiał na choroby psychiczne a swoją poetycką inspirację definiował jako "zrównoważone delirium" i chwalił się umiejętnością płynnego pisania wiersza za wierszem, na stojąco, przez całe noce - chociaż badacze dziś uważają to za małoprawdopodobne. Pod iluzją nagłej inspiracji i naglącego geniuszu, znaleziono tony rysunków i szkiców, wszystko od wskazówek do gwiezdnych map postaci i charakterów, które zamierzał przemyśleć. Ale jak głęboka by nie była skrzynia należąca do Pessoa (trzymał w niej wszystkie dokumenty związane z literaturą), Balzak z pewnością jest rekordzistą najdłuższej pracy i najobszerniejszego dorobku. "Ludzka komedia" składa się z 91 prac z postaciami przemieszczającymi się pomiędzy książkami, opisującymi niesamowitą ilość epizodów, ukazujących kondycję ludzką. Jego legandarna metoda pracy polegała na pisaniu przez wiele godzin, pojąc się kawą, zawsze dążąc do absolutnej perfekcji, dodając i zmieniając swoją pracę przez cały czas, czasami nawet po publikacji. Dążył do rozgłosu by osiągnąć wielkość. Z wolnościowego punktu widzenia, Picasso posiadł godną podziwu, odważną ambicję, absolutnego uwolnienia się od kanonu. Mimo że narcystycznie, nie uważał sukcesu za zewnętrzny, słynne są jego słowa "cztery lata zajęło mi nauczenie się nalować jak Raphael i całe życie aby malować jak dziecko". Nie obawiał się eksperymentów i przechodził wiele faz, co wskazuje zarówno na szczególną więź ze swobodna kreacją jak i malarstwo kompulsyjne. Niefortunny paradoks, natknąłem sie na prosty schemat, który ilustrował różna rutyny znanych ludzi (link poniżej) - kiedy odpoczywałem nad basenem, ciesząc się odrętwieniem mózgu, zasłużonym po wyczerpującym semestrze - czas na wychwalanie ciężkij pracy nie mógłby być gorszy: jutro, jutro coś zrobię... Artur Deus Dionisio