Słoneczniki

Przez najbliższe cztery tygodnie, w każdą niedzielę będziemy prezentować kolekcję Kunstmuseum w Bernie w Szwajcarii. Stale powiększająca się kolekcja liczy obecnie ponad 3 000 obrazów i rzeźb oraz 48 000 rysunków, grafik, fotografii, filmów i nagrań wideo. Korzenie muzeum sięgają rewolucyjnych idei z końca XVIII wieku, które w 1809 roku doprowadziły do otwarcia pierwszego budynku muzealnego, w którym założono Państwowe Zbiory Sztuki, a w 1879 roku - obecnego budynku w Bernie. A więc korzystajcie :) Zaczynamy od tego wspaniałego van Gogha :) Do zobaczenia jutro!

Vincent van Gogh namalował wiele kwiatowych martwych natur w ciągu swojego krótkiego życia artysty. Około tuzina z nich to przedstawienia słoneczników. Cztery z tych dzieł - w tym nasz dzisiejszy obraz - nie przedstawiają kwiatów w pełnym rozkwicie w wazonie, lecz raczej zwiędnięte, leżące na stole lub na podłodze. Podobnie jak biedni ludzie pokiereszowani przez życie lub stare, znoszone buty, artysta uznał zwiędłe kwiaty za godne namalowania. Mimo że kwiaty są zwiędłe, artysta przedstawia je w sposób niezwykle żywy, energiczny i dynamiczny. Od środka obu kwiatów różnokolorowe pociągnięcia pędzla wirującym ruchem rozchodzą się po płótnie. Nakładając farbę rytmicznymi pociągnięciami pędzla, artysta całkowicie rozpuścił podłoże, na którym leżą oba kwiaty. Dzięki temu obraz wydaje się płaski i nie jest już trójwymiarowy. Podobnie jak w prawie wszystkich pracach van Gogha, kolory i sposób ich nakładania wyrażają wewnętrzne napięcie artysty podczas malowania.

Niektóre ze swoich dzieł van Gogh zamalował z konieczności finansowej. Prześwietlenie rentgenowskie naszego obrazu ujawniło zarys portretu mężczyzny pod słonecznikami, prawdopodobnie autoportretu. Van Gogh podarował ten obraz swojemu przyjacielowi artyście Paulowi Gauguinowi. Od Gauguina oba obrazy trafiły w posiadanie handlarza dziełami sztuki Ambroise'a Vollarda, który sprzedał je malarzowi Edgarowi Degasowi. Kiedy prywatna kolekcja Degasa została zlikwidowana, na początku lat 70. obraz znalazł się w posiadaniu rodziny Hahnloser, która ostatecznie przekazała go do muzeum sztuki w Bernie.