Królowa Lei Fantazja

Prezentujemy dzisiejszy obraz dzięki Isaacs Art Center - dziękujemy! <3

Pisząc dla czasopisma Paradise of the Pacific w 1944 roku, Madge Tennent niemal dobitnie przywołała ten obraz, by opisać jej ukochane hawajskie tematy: “Nawet spowijające holoku nie może ukryć małych nadgarstków, zwiniętych szczupłych palców i kolumnowych ramion nawet największej kobiety lei. Jej uniesione ramiona, melancholijny uśmiech, płomienny blask jej słonecznego ciała są stałym i królewskim błogosławieństwem jednej z honorowych profesji na Wyspach, gdzie zamieszkują najpiękniejsi ludzie na świecie.” Przedstawione poprzez żywy pryzmat artysty, te cechy cielesne określają Królową Lei Fantazję, górujące ucieleśnienie (zarówno dosłowne i konceptualne) niewypowiedzianej siły i łagodnej szlachetności, jaką Tennent starała się uchwycić przez niemal pięć dekad.

Pewien krytyk nazwał kiedyś prace Tennent “rytmem w kole,” obserwacja wymownie potwierdzona przez ten obraz wielkości muralu. Jego wirująca faktura, kolory i formy odgrywają uroczysty hołd nostalgicznemu liryzmowi i mitycznym proporcjom. Siedem wytwórczyń lei o zaokrąglonych kształtach otaczają majestatyczną centralną postać, zajmując się nią i jednocześnie wplatając plumerie i tuberozy w pachnące sploty kwiatów, które stały się znanym na całym świecie symbolem Hawajów. Ich tytułowa królowa wydaje się wynurzać z kłębiącego się lei, który ją otacza jak gdyby ona też była kwiatem w rozkwicie. W pewien sposób stała się esencją lei, fizycznym ucieleśnieniem “aloha.”

To płynne wzajemne oddziaływanie pomiędzy kobiecością i naturą odzwierciedla przekonanie Tennent o tym, że hawajskie kobiety są najczystszym wyrazem ducha wyspy. Dostrzegała w nich pewną mistyczną transcendencję, która przejawia się zarówno w kompozycji i tytule tego eterycznego dzieła. Merriam-Webster definiuje “fantazję” jako “pracę, w której wyobraźnia autora wędruje nieograniczenie,” a wędrowanie Tennent osiągnęło szczyt na dalekim, niezbadanym brzegu figuralnej reprezentacji gdzie amplituda i wdzięk łączą się. Mimo, że międzynarodowi krytycy wkrótce nagrodzą tę podróż, kilkoro zszokowanych miejscowych posunęło się aż do “przepowiadania straszliwego estetycznego końca” jej kariery. Na zmianę zadziwiając i zabawiając, Tennent później radośnie wspomina sytuację, w której ożywiona dyskusja na temat pulchnych ramion jej dam nagle zakończyła uroczyste przyjęcie socjety.