Kochankowie Pokonani Przez Śmierć

Pod koniec XV wieku rytownictwo stało się szeroko wykorzystywaną metodą tworzenia i rozpowrzechniania obrazów. Było to bardzo elastyczne medium, nadające się zarówno do pamiątkowych dewocjonaliów po złożone ilustracje w książkach. Do około 1510 roku drzewpryt był przeważnie monochromatyczny, ale artyści zaczeli eksperymentować z dodawaniem kolejnych bloków do by nadać swoim dziełom większej głębi. 

Do wykonania tego obrazu potrzebne były trzy kawałki drewna zamiast jednego, użyto też trzech brązowych tuszy: najciemnieijszy do konturów, brązowy do cieniowania i szczegółów takich jak wzór na kolumnie po prawej i złot-brązowy do nadania koloru całości. Blady kolor niezadrukowanego papieru został specjalnie pominięty by stworzyć jasno cieniowany obszar.

Efektem końcowym jest dobrze zdefiniowan, niemal przypominająca rzęźbę scena. Ciemne, równoległe linie tworzą podstawę architektury obrazu, natomiast zagięte linie modelują okrągłe kształty postaci, sprawiając wrażenie ruchu. Cienie, tam gdzie papier pozostał nietknięty nadają trzeci wymiar kształtom, szczególnie postaciom. Przedstaiona scena jest raczej nieziemska, ale jednocześnie mierzy się z realiami ludzkiej egzystencji: w tym przypadku chodzi o miłość, strach, śmierć i stratę, uczucia łatwe w zrozumieniu dla praktycznie każdego. Widzimy mocno dramatyczny moment przedstawiony na tle zimnego, nieporuszonego kamienia, w którym śmierć dokonuje makabrycznego czynu wymierzonego w dwoje kochanków. 

Jako monochromatyczny drzeworyt Kochankowie Pokonani Przez Śmierć mógłby nie być aż tak efektownym dziełem, jednak Śmierć nadal brutalnie napada na mężczyznę i złoworogo spogląda przez jego ramię na uciekającą kobietę. Dodatkowe tony dodają dziełu większe poczucie realizmu, dzięki temu łatwiej nam utożsamić się z tą sytuacją niż w przypadku samej czerni i bieli. 

-Sarah