Andrew Fisher Bunner
Choć najlepsze dzieła Andrew Fishera Bunnera pochodzą z jego podróży po Europie - szczególnie z jego pobytu w Wenecji - pozostało w nim zainteresowanie subtelnym pięknem wiejskich krajobrazów nadmorskich. Na szkice krajobrazów wiejskich i nadmorskich tego urodzonego i wychowanego w Nowym Jorku malarza równy wpływ miały Hudson River School i współcześni mu J.M.W. Turner i James Abbott McNeill Whistler.
Cedry, w może niezbyt oczywisty sposób, prezentują delikatne podejście Brunnera do światła. Szpaler targanych wiatrem wiecznie zielonych drzew trzyma się brzegu urwiska, z pojedynczymi konarami wykrzywionymi przez czas. Najgrubszy pień, prawie w centrum kompozycji, wyziera z każdej strony sąsiadujących drzew. Pomimo plątaniny, łatwo określić które gałęzie wychodzą z którego drzewa, gdy światło słoneczne przebija na nie przez baldachim liści.
Większą część zakreskowano, nadając zieleni cedrów znaczącej jakości. To zaledwie szkic, jako że linie są dość pospieszne - szczególnie te znaczące trawy wokół pni drzew. Są szalone i zmienne, ale z daleka wydają się naturalne, nieco kanciaste i rzadkie jak na plaży.
Pewne jest jednak głębokie zrozumienie Bunnera dla światła i cienia, jak na przykład światło słoneczne padające zza pnia po prawej stronie wydaje się inne od tego, które odbija się w najbliższej wodzie. Przy tym pierwszym, kora jest tak jasna, że wydaje się prawie biała, jakby „prześwietlona”. Ale to drugie - padające jakby w tym samym kierunku - jest otoczone cieniem.
Czy Bunner mógł próbować przedstawić drzewo o ciemniejszej korze? Lub, biorąc pod uwagę jego przywiązanie do Turnera i Whistlera, czy zastosował nie tak naturalistyczne podejście do naturalnego światła?
- Anthony DeFeo
Potrzebujemy Waszej pomocy - potrzebujemy $20 tyś. Żeby stworzyć nową wersję DailyArt na urządzenia z systemem Android. Dowiedzcie się więcej tutaj. Dziękujemy!