Bez tytułu

Dzisiaj chcemy upamiętnić cierpienia i trudy chińskich niewolnic z San Francisco, które de facto były prostytutkami. Po powstaniu tajpingów (które doprowadziło do śmierci 20 milionów osób w latach 1850-1864) nawet to mogło dla nich wydawać się lepszym życiem. Dziewczęta, które do miasta  przyjeżdżały jako nastolatki, trafiały na sprzedaż za ok. 500 dolarów. Cena wzrastała, jeśli dziewczyna była szczególnie piękna. Bardzo często kobiety te zmuszano do przyjmowania dużych ilości opium, aby były ciche i uległe. Chinki mieszkały w małych boksach na ulicy. Kiedy zatrzymał się przed takim boksem zainteresowany klient, prostytutka pokazywała górną część ciała i przymilała się do niego, jęcząc i poruszając się w jednoznaczny sposób. „Ładna chińska dziewczyna! Pan wejść do środka?” Czasami swoje jęki uzupełniały bardziej bezpośrednią formą reklamy: listą oferowanych usług wraz z cenami. Do późna w nocy można było usłyszeć Chinki produkujące swoje monotonne zawodzenie. Od takiej prostytutki oczekiwano, że obsłuży od dziesięciu do dwudziestu klientów przez noc - miały więc przed sobą raczej krótkie i beznadziejne życie. Wiele z takich prostytutek zarażało się syfilisem, który prowadził do bolesnej śmierci. Niektórzy z właścicieli odizolowywali chore prostytutki w zamkniętych pomieszczeniach z dużą ilością opium, aby za jego pomocą mogły popełnić samobójstwo. Przeciętna długość życia takiej prostytutki wynosiła około pięciu lat. Niewielu ludzi obchodził ich los; wyjątkiem były kobiety takie jak Donaldina Cameron, które działały na rzecz wyeliminowania prostytucji.

Nie zachowało się wiele zdjęć boksów prostytutek, ale Theodore Marceau (1859-1922) wykonał prezentowaną dziś fotografię. Marceau był właścicielem jednej z pierwszych ogólnokrajowych sieci studiów fotograficznych w USA, a wzbogacił się na wykonywaniu zdjęć portretowych. Nie znana jest dokładna data powstania fotografii, lecz najprawdopodobniej zrobiona została w drugiej połowie lat 80. XIX wieku, kiedy to Marceau nie był już fotografem studyjnym. Istnieje jeszcze tylko kilka zdjęć wykonanych przez niego poza studiem, ale to konkretne jest unikatowe, także w portfolio samego fotografa. Widoczne na fotografii słowo „bagnio” oznacza „łaźnię”, i powszechnie używane było w San Francisco jako synonim burdelu.