Kompozycja z czerwienią, błękitem i żółcią

Mondrian był ważnym współtwórcą ruchu artystycznego De Stijl i grupy założonej przez Theo van Doesburga. Rozwinął nieprzedstawiającą formę, którą nazwał neoplastycyzmem. Składała się ona z białego podłoża, na którym namalowana była siatka pionowych i poziomych czarnych linii oraz trzech podstawowych kolorów. Po zakończeniu I wojny światowej w 1919 roku Mondrian powrócił do Francji, gdzie pozostał do 1938 roku. Zanurzony w tyglu artystycznych innowacji, jakim był powojenny Paryż, rozkwitł w atmosferze intelektualnej wolności, która umożliwiła mu przyjęcie sztuki czystej abstrakcji do końca życia. Mondrian zaczął tworzyć obrazy oparte na siatce pod koniec 1919 roku, a w 1920 roku zaczął pojawiać się styl, z którego stał się znany. We wczesnych obrazach tego stylu linie wyznaczające prostokątne formy były stosunkowo cienkie i szare, a nie czarne. Linie miały również tendencję do zanikania, gdy zbliżały się do krawędzi obrazu, zamiast gwałtownie się zatrzymywać. Same formy, mniejsze i liczniejsze niż w późniejszych obrazach, były wypełnione podstawowymi kolorami, czernią lub szarością; i prawie wszystkie były kolorowe, a tylko kilka pozostało białych.