Nazmi Ziya Güran
Nazmi Ziya był jednym z młodych osmańskich artystów, którzy studiowali sztukę w latach 1909-1910, głównie na Julian Academy w Paryżu, ale musieli wrócić do ojczyzny wraz z wybuchem pierwszej wojny światowej i zostali nazwani Pokoleniem 1914. Grupa ta odegrała ważną rolę w rozpowszechnieniu martwej natury i krajobrazów w malarstwie tureckim. Uderzającym aspektem ich prac, jest to jak bardzo widoczne są w nich ich własne wrażenia i osobiste interpretacje. Dzięki czystym barwom i wrażliwości na światło, ci artyści są często nazywani tureckimi impresjonistami. Niemal wszyscy weszli w skład pierwszej kadry Akademii Sztuk Pięknych w Instambule, która wykształciła kolejne pokolenie tureckich artystów.
W 1905, Nazmi Ziya poznał Paula Signaca, który odwiedzał Instambuł, i to spotkanie zmieniło jego pogląd na sztukę. Gdy ukończył studia z dyplomem pierwszej klasy w 1908, udał się do Paryża na Julian Academy w studiu Jean-Paul Laurensa (1838-1921), a następnie znalazł się w studiu Farnanda Cormona (1845-1924) na Akademii Sztuk Pięknych w Paryżu. Podróżował do Niemiec i Austrii, by poznać sztukę tych krajów, powracając do Turcji w 1914, po wybuchu wojny. Został wyznaczony na dyrektora Izmir Teacher Training School i pełnił funckję inspektora szkół w Instambule. Dwa razy został dyrektorem Szkoły Sztuk Pięknych, w latach 1918-1921 i 1925-1927. Jego prace zostały zaprezentowane na wystawie Galatasaray, która stała się miejscem do pokazywania rozwoju w świecie sztuki.