Vernicle, czyli Chusta św. Weroniki

W okresie renesansu większość ludzi miała niewiele pieniędzy do wydania na sztukę, ale nadal byli zainteresowani obiektami artystycznymi. Kultura wizualna cieszyła się popularnością wśród ubogich w formie skromnych i stosunkowo tanich przedmiotów, a odznaka pielgrzyma jest jednym z takich przykładów.

Pielgrzymki w okresie renesansu odbywały się z tych samych powodów, co dziś: dla niektórych były to religijne rytuały przejścia, dla innych podróż w poszukiwaniu uzdrowienia lub po prostu przedsięwzięcie mające na celu moralne lub duchowe zilustrowanie danej osoby. Odznaka pielgrzyma była widocznym znakiem, że ktoś pomyślnie ukończył taką podróż.

Odznaki były wykonane z różnych materiałów, od tanich wersji z ołowiu po droższe wersje ze złota. Kupowano je jako pamiątki z podróży i noszono z dumą jako symbol osiągnięć i pobożności. Symbolika odznak pielgrzymich zazwyczaj odnosiła się bezpośrednio do chrześcijańskiego miejsca, z którym były związane, na przykład symbolem Santiago de Compostela była (i nadal jest) muszla przegrzebka, która reprezentuje Jakuba, patrona Hiszpanii.

Odznaka pielgrzyma Chusta Świętej Weroniki (na zdjęciu powyżej) została wykonana z tłoczonego mosiądzu. Jej temat dotyczy momentu, w którym niewiasta o imieniu Weronika otarła twarz Jezusowi podczas Jego drogi na Kalwarię. Wokół twarzy Chrystusa znajduje się napis "salve sante facies nostris redeptori", co tłumaczy się jako "Zdrowaś, święta twarz naszego odkupiciela". Noszący tę odznakę mógł mieć nadzieję, że zostanie obdarzony cechami związanymi z konkretnym świętym; w tym przypadku być może cechy litości lub miłosierdzia mogą mieć znaczenie. Przynajmniej te atrybuty byłyby przywoływane przez ten przedmiot.

Noszenie odznak pielgrzymich pokazuje troskę o własny wizerunek, którą zwykle przypisujemy tylko bardziej zamożnym, ale tutaj wyraźnie widać, że artefakty wizualne jako rutynowa część codziennego życia były przedmiotem troski całego społeczeństwa, a masowo produkowana odznaka pielgrzyma pokazuje, że nawet najbiedniejsi ludzie mogli nabywać symbole wizualne, aby zarówno upiększać, jak i reprezentować różne aspekty ich życia.

- Sarah