Póty dzban wodę nosi, póki się ucho nie urwie

Maja jest naszą nową współautorką z Chorwacji - więcej nie powiem, ale kocham jej styl pisania! Przywitajcie ją ciepło i bawcie się dobrze :)

Póty dzban wodę nosi, póki się ucho nie urwie jest przysłowiem znanym w wielu krajach Europy Centralnej i Ameryki Łacińskiej. Zasadniczo znaczy to: „Zrobisz sobie krzywdę, zbyt długo polegając tylko na szczęściu”

Chorwacki projektant, Boris Ljubičić, stworzył niniejszy plakat na Międzynarodowy Dzień Muzeum zorganizowany na skalę światową ok. 18 maja od roku 1977. Jest to fotografia rozbitego glinianego dzbana, który upadł na asfaltowy chodnik, rozlewając przy tym wodę, a rozproszone fragmenty naczynia zostały ułożone, niczym puzzle, w kształt mapy świata.

Był rok 1991, ostatni rok Zimnej Wojny, rok rozpadu Związku Radzieckiego, gdy komunistyczne reżimy upadały, a Układ Warszawski został oficjalnie rozwiązany; czas Śpiewającej rewolucji w krajach bałtyckich, początek operacji „Pustynna Burza” i przeddzień wojny w byłej Jugosławii.

Wierząc że twórca musi być wiernym wobec czasu i miejsca, Boris Ljubičić chciał w epoce preSMSowej posłać wiadomość, że „z odłamków jednego świata, powstaje nowy”. Jego przekaz wizualny był jednocześnie tak prosty i tak silny, że został uznany przez UNESCO. Plakat zdobył nagrodę Media Save Art za rok 1991, ponieważ „opowiada historię świata, który rozpadł się na kawałki wraz z naszymi wspomnieniami”.

W tym roku minie 25 lat odkąd Boris projektuje plakaty na Międzynarodowy Dzień Muzeum, zawsze pozostając w zgodzie z czasem i miejscem. A 25 lat później świat znów jest niczym przysłowiowy dzban - zbyt mocno polegający na szczęściu.

- Maja Kocijan