Pierre-Auguste Renoir
To już nasza trzecia styczniowa niedziela z obrazami z Nationalmuseum w Sztokholmie. Mamy nadzieję, że Wam się spodoba! :)
La Grenouillère - żabi staw - był popularnym miejscem wycieczek Paryżan i kąpieli w lecie, położonym niedaleko Bougival na zachód od stolicy. Na obrazie słońce przedostające się przez zielone liście błyszczy na powierzchni Sekwany. Ludzie się kąpią. Niektórzy są w łodziach, wiosłując lub żeglując na rzece. Grupa mężczyzn w garniturach i kobiety ubrane w krynoliny szukają cienia pod drzewem na małej sztucznej wysepce znanej jako Camembert lub Doniczka.
Jest lato 1869 roku, a malarz Auguste Renoir i jego kolega po fachu i przyjaciel Claude Monet spędzają razem kilka dni. Malują ten sam temat. Rywalizują ze sobą, aby zobaczyć, który z nich szybciej przełoży na płótno subiektywne wrażenia z tego, co widzi. Obraz Renoira powstał przy pomocy krótkich i szybkich pociągnięć pędzla używając kolorów prosto z tuby. To błyskawiczne wrażenie złapane w połysku kolorów i odbić od wody. Dla ówczesnych malarzy obraz ten wydawał się niedokończony - zwykły szkic. Ale dzisiaj uważa się go za podręcznikowy przykład impresjonizmu.
Szybki i szkicowy sposób malowania impresjonistów - ich pragnienie przedstawiania swoich wrażeń bezpośrednio na płótnie - był czymś nowym. Zerwali z tradycją i rzucili wyzwanie artystycznemu gustowi tamtych czasów. La Grenouillère prezentuje nie tylko nowy sposób malowania, ale także nowy temat. Malarze przedstawiali nowoczesność, la vie moderne, jej życie komercyjne i publiczne. Malowano nowe domy towarowe, kawiarnie, parki i teatry.
Artyści płci męskiej byli flâneurs, ludźmi, którzy przypadkowo wędrowali po mieście, obserwując je. Dla nich Paryż i jego okolice były sceną publiczną.
Scena ta była całkowicie posegregowana pod względem płci i klasy w sposób, którego często nie jesteśmy dziś świadomi. Jednym z przykładów tego jest perspektywa miasta, którą można znaleźć wśród impresjonistek; na przykład w obrazach Berthe Morisot i Mary Cassatt. Przedstawiają one miasto z balkonów lub loży w teatrze. Nie mogły obserwować życia ulicznego jak flâneurs; nie było flâneuses. Spojrzenie flâneura jest wyrazem męskiej heteroseksualności z wolnością widzenia, wartościowania i posiadania w rzeczywistości lub w wyobraźni. Rola prostytucji w nowoczesności, dostępność dla kobiet z biedniejszych klas, zajmuje ważne miejsce w ich obrazach.
Tematy, które dziś możemy uważać za idylliczne, miały zupełnie inne znaczenie dla ludzi w tamtych czasach. W opowiadaniu Guy'a de Maupassanta La femme de Paul z lat osiemdziesiątych XIX wieku La Grenouillère jest przedstawione w inny sposób:
"W kawiarni nad wodą było strasznie głośno. Strużki piwa płynęły po stolikach między na wpół opróżnionymi szklankami i na wpół pijanymi ludźmi. [...] Mężczyźni siedzieli tam z kapeluszami nasuniętymi na tył głowy, z zaczerwienionymi twarzami i łzawiącymi oczami; [...] Kobiety, szukając wieczornego połowu, przyjmowały w międzyczasie szklanki piwa lub wina [...] Całe to miejsce cuchnęło głupotą, motłochem, miłością na sprzedaż".