Eugène Delacroix
Eugène Delacroix był jednym z gigantów francuskiego malarstwa, ale jego ostatnia pełna retrospektywna wystawa w Paryżu odbyła się w 1963 roku, w setną rocznicę jego śmierci. We współpracy z Metropolitan Museum of Art w Nowym Jorku, Luwr organizuje wystawę historyczną zawierającą około 180 dzieł - głównie obrazów - jako hołd dla całej jego kariery. Wystawa kończy się 23 lipca 2018 r. - to jedna z najważniejszych tego roku!
„Żaden obraz nie zapowiada wyraźniej przyszłości wielkiego malarza”. Właśnie tymi słowami Thiers w 1822 r. opisał pierwsze dzieło zgłoszone do Salonu przez Delacroix, wówczas jeszcze dwudziestolatka. Dzięki nowemu tematowi zainspirowanemu Piekłem Dantego, ponurej koncepcji i głęboko dramatycznej kompozycji, a także odniesieniom do Michała Anioła i Rubensa, artysta popchnął malarstwo w nowym kierunku, który wkrótce zostanie uznany za romantyczny.
Czasy malarzy klasycznych naśladujących grecką i rzymską sztukę minęły; nie było dla nich miejsca w aktualnych gustach. Idea leżąca u podstaw Barki Dantego polega na tym, że wielcy geniusze z innych krajów pisali dzieła nasycone sposobem widzenia i odczuć zgoła odmiennym od francuskiego. Czytanie ich pobudzało umysł, wyobraźnię, poprzez nowe tematy i nową śmiałość. W rzeczywistości tak nowe, że obraz Delacroix nie uniknął krytyki: „prawdziwy kicz” opisywał Delécluze, uczeń Dawida. Delacroix czerpał z wizjonerstwa włoskiego poety, aby stworzyć obraz o stanowczej sile i romantyzmie.
Choć inspirowana mitologiczną tradycją, tematem pracy jest włoski poeta Dante Alighieri (1265–1321). W Boskiej komedii (1306–21) Dante opowiada o swojej poetyckiej wizycie w Piekle pod przewodnictwem Wergiliusza. Boska komedia składa się z trzech części: Piekła, Czyśćca i Raju. Podróż Dantego rozpoczyna się w Piekle w towarzystwie rzymskiego poety, przechodzącego przez dziewięć kolejnych kręgów na drodze do spotkania z Beatrycze, która poprowadzi go przez Raj. W przedstawionej dzisiaj scenie Dante i Wergiliusz, pilotowani przez Flegiasza, przeprawiają się przez jezioro otaczające piekielne miasto Dis; dusze potępionych wiją się w wodzie, próbując uciec przed swoim losem, trzymając się łodzi.