Giovanni Segantini był włoskim malarzem znanym z wielkich, sielankowych pejzaży Alp. Był jednym z najpopularniejszych artystów Europy końca XIX wieku. W późniejszej twórczości połączył malarski styl dywizjonizmu z symbolizmem przedstawień natury. W ostatnim okresie swojego życia tworzył w Szwajcarii.
W Pogańskiej bogini widzimy postać kobiecą, która przypomina prototypy weneckiego renesansu, w tym Venere di Dresda (Wenus z Drezna) autorstwa Giorgione i Tycjana (Tiziano) i Venere di Urbino (Wenus z Urbino) Tycjana (Tiziano).
Obecna, owalna wersja obrazu jest wynikiem kolejnych przeróbek pierwszego szkicu wykonanego w 1894 roku. W tym samym roku został on przedstawiony na indywidualnej wystawie w Zamku Sforza, gdzie spotkał się z krytyką, po której Segantini zdecydował się po raz pierwszy na poprawki. Postać kobieca, która początkowo była naga, uznana została za niestosowną, więc artysta wykreował czerwoną draperię, która otula ją, wtapiając się w jej gęste blond włosy. Rozciągająca się w tle część krajobrazu została pokryta polerowanym złotem, obramowującym dzieło w jego obecnym, owalnym kształcie. Wreszcie w latach trzydziestych XX wieku dodano kunsztowną, złotą ramę, która przykryła warstwę polerowanego złota.
Tutaj znajdziecie zimową historię Giovanniego Segantiniego ze smutnym zakończeniem.