Anthony van Dyck
W kontekście kariery artystycznej Anthony'ego van Dycka znaczące jest to, że jedna z jego najwcześniejszych prac to autoportret. Czternasto- lub piętnastolatek, który prawdopodobnie właśnie ukończył swoją malarską praktykę, ale nadal miał przed sobą cztery lata do uzyskania tytułu mistrza od Cechu Świętego Łukasza, przedstawia siebie z zuchwałością. Tą samą pewność w swoje umiejętności widzimy na jego autoportretach z 1624 i późniejszych.
Ten obraz jest początkiem imponującej serii autoportretów, którą od 1620 van Dyck wykonywał w coraz szybszym tempie i które ukazywały go w rozmaitych „wcieleniach”: artysta jako podróżnik-poliglota, który odwiedził Włochy tak jak Rubens i odbył spotkanie ze sztuką Tycjana, które miało na niego duży wpływ; później jako primus inter pares w kolekcji sylwetek sławnych mężczyzn jego czasów, w której sportretował siebie robiącego swoją rycinę; i jako dworzanina ze słonecznikiem, stanowiącym alegorię jego niezachwianej lojalności wobec króla Karola I. Van Dyck pełnił funkcję głównego malarza w służbie jego majestatu, był też malarzem dworski na usługach angielskiej pary królewskiej Karola I i Henrietty Marii od 1632 do swojej wczesnej śmierci.
Autoportret z 1613-14 już zawiera wiele cech charakterystycznych osobowości van Dycka, ale również niektóre wyznaczniki jego stylu. Czy van Dyck był cudownym dzieckiem? Odpowiedź na to pytanie z pewnością musi być twierdząca.
Prezentujemy dzisiejszy obraz dzięki Akademii Sztuk Pięknych w Wiedniu. :)