Jezioro Czarny Staw – śnieżyca

Jak pewnie wiecie, nasza siedziba mieści się w Polsce i od czasu do czasu lubimy dzielić się dziełami polskich artystów. ;) Dzisiejszy obraz prezentujemy Wam dzięki współpracy z Muzeum Narodowym w Krakowie. Smacznego! ;)

Zgodnie z zasadami realizmu celem Stanisława Witkiewicza było przedstawienie krajobrazu górskiego w najmożliwiej obiektywny, adekwatny i bezpretensjonalny sposób. W swoich dziełach artysta chciał ukazać niezależność natury. Zimowy pejzaż tatrzańskiego jeziora Czarny Staw podczas burzy śnieżnej – w gwarze góralskiej zwanej kurniwą – jest znakomitym przykładem tego właśnie podejścia. Przy wyborze krajobrazu artysta prawdopodobnie wzorował się na japońskich rycinach. Strome kamienne zbocza kontrastują z chropowatą powierzchnią wody. Iluzję dynamicznego ruchu pogłębia roztańczony śnieg okrywający szczyty mleczną chmurą, widniejący na dalszym planie. Niemal irracjonalne księżycowe światło wywołuje silny kontrast między jasnością a cieniami. Zawężona paleta kolorów ogranicza się do ciepłego brązu, czerni, szarości i bieli. Malarz przy tworzeniu tego dzieła posłużył się fotografią, co przyniosło ciężki, hiperrealistyczny efekt. Jednak, by w taki sposób uchwycić na obrazie ten atmosferyczny fenomen, prawdopodobnie konieczne były skrupulatne prace badawcze w plenerze. Ten element niepochamowanej siły tatrzańskiej śnieżycy – być może nawet niezależnie od woli artysty – wywołuje odczucie niepokoju, a zarazem fascynacji romantyczną atmosferą.

P.S. Oto inny przykład wybitnego malarstwa z Narodowego Muzeum w Krakowie – Czesząca się Władysława Ślewińskiego.