Tułów i krewni (przy pełni księżyca)

Dzisiejszą pracę prezentujemy dzięki Centrum Paula Klee w Bernie - to jedno z muzeów, o których odwiedzeniu marzę! :)

Paul Klee stworzył co najmniej dwa podejścia do tej akwareli na jucie. Rysunek ołówkiem i akwarela na papierze pokazują dokładnie ten sam motyw, tylko odwrócony. Klee prawdopodobnie przeniósł motyw na inny nośnik - jutę - przy użyciu takiej techniki kopiowania jak odrysowanie.

Cztery dziwne postaci leżą pod dyskiem pełni księżyca. Nieco większa postać spoczywająca dokładnie pod okręgiem, odwróciła się do nas tyłem. Przypomina leżące akty kobiece, znane z historii sztuki, takie jak Grande Odalisque Jeana-Auguste'a-Dominique'a Ingresa z 1814 r. Pozostałe trzy kształty spoczywają poniżej, dwa z nich bardzo blisko siebie. Obok nich znajduje się pionowo ustawiona figura, która przypomina wyjącego psa. Szczególnie te trzy mniejsze postaci przypominają słodkie, gramolące się szczeniaki lub kocięta.

Tytuł informuje nas, że na obrazie widzimy tułów z "rodziną". Rzeczywiście, wszystkie postaci to ciała, bez rąk i nóg. Składają się z głów oraz górnej i tylnej części ciała.

Użycie słowa "tułów" sugeruje, że Klee nie uważał tych stworzeń za skończone. Być może nadal się formują bądź rosną. Wybór guzowatych kształtów również na to wskazuje. Widoczny tutaj płynny, organiczny sposób prowadzenia linii pojawia się w wielu pracach z ostatnich lat twórczości Klee. Zaokrąglone formy przypominają coś co puchnie i rośnie. Podobny język formalny występuje u modernistycznych rzeźbiarzy, takich jak Jean Arp czy Henry Moore. W przypadku Arpa, organiczny język abstrakcji pochodzi wprost z obserwacji natury. Tak jak Klee, Henry Moore posiadał kolekcję przedmiotów naturalnego pochodzenia, w tym muszli, kości, ukształtowanych przez warunki atmosferyczne fragmentów drewna oraz kamieni, które inspirowały go do tworzenia abstrakcyjnych kształtów.

P.S. Aby być na czasie z Magazynem DailyArt, pamiętajcie żeby polubić jego Instagram!