Valentin Serov
Kontynuujemy nasz wyjątkowy miesiąc z Państwowym Muzeum Rosyjskim. Każdej niedzieli prezentować będziemy dzieło z ich kolekcji. Podziwiajmy zatem! :)
Valentin Serov dożył jedynie 45 lat, jednakże podczas trzech dekad swojej twórczości zdążył bardzo wiele stworzyć oraz niesamowicie rozwinąć swój talent na wielu płaszczyznach. Nieustannie poszukiwał. Nieusatysfakcjonowany samym sobą, porzucał stare, aby odkrywać nowe. Ciągle parł na przód, ani minuty nie spędzając w tym samym miejscu. Jego przeznaczeniem było dokonanie przejścia ze starej sztuki do nowej. Serov, jako ostatni przykład tej pierwszej, jest ponadczasowym klasykiem, spadkobiercą pracy swoich nauczycieli, włączając w to Ilyę Repina. Jednocześnie jest też artystą nowego stulecia, mistrzem, który spojrzał na sztukę z szerokiej perspektywy.
Portret Idy Rubinstein (1910) odpowiada konwencjom nowego stylu. Sławna balerina pozowała dla Serova nago. Obligowało to artystę do próby zapobiegnięcia powiązaniom z prawdziwą modelką. Serov nie przedstawił Idy Rubinstein, lecz stworzył obraz w oparciu o nią. Jednocześnie szukał powiązań pomiędzy tym, co stworzone, a tym, co rzeczywiste - co zazwyczaj cechuje nowoczesność. Zakrzywione linie konturu namalowane są bezpośrednio na płótnie. Paleta barw składa się zaledwie z trzech kolorów: niebeskiego, zielonego i jasnobrązowego. Każdy z nich jest wyizolowany. Brak kolorów, kompozycji, perspektywy - nic nie zdradza przestrzeni, w której znajduje się postać. Zdaje się ona być spłaszczona, odciśnięta na płótnie, a w połączeniu z ostrością i ekstrawagancją modelki, tworzy to wrażenie słabości czy bezbronności.
P.S. Tutaj przeczytać możecie o Idzie Rubinstein i Romaine Brooksie, oraz ich problemach związanych z biseksualnością na początku dwudziestego wieku.