Kurtyna Teatru im. Juliusza Słowackiego by Henryk Siemiradzki - 1894 - 11,9 × 9,6 m Teatr im. Juliusza Słowackiego w Krakowie Kurtyna Teatru im. Juliusza Słowackiego by Henryk Siemiradzki - 1894 - 11,9 × 9,6 m Teatr im. Juliusza Słowackiego w Krakowie

Kurtyna Teatru im. Juliusza Słowackiego

olej na płótnie • 11,9 × 9,6 m
  • Henryk Siemiradzki - October 24, 1843 - August 23, 1902 Henryk Siemiradzki 1894

Podczas budowy Teatru Miejskiego w Krakowie (obecnie Teatru im. Juliusza Słowackiego) został ogłoszony konkurs na projekt dekoracyjnej kurtyny dla nowego budynku. Sam gmach teatru wzniesiono jak większość sakralnych zabytków w tamtych czasach. Budynek zaprojektowany przez Jana Zawiejskiego do dziś jest uważany za jeden z najcenniejszych przykładów teatralnej architektury europejskiej. W konkursie wzięli udział między innymi znani krakowscy artyści - Józef Mehoffer i Stanisław Wyspiański - którzy w tamtych czasach byli jeszcze nierozpoznawalni. Niestety, żaden z konkursowych projektów nie doczekał się realizacji, a kurtyna została zamówiona u Henryka Siemiradzkiego - artysty znanego wówczas w całej Europie - który zgodził się zrealizować zamówienie jedynie za cenę zużytych materiałów. Siemiradzki był gwarantem zarówno prestiżu, jak i wysokiej artystycznej klasy zamówienia.

18 kwietnia 1894 roku kurtyna w Teatrze Miejskim po raz pierwszy została opuszczona podczas spektaklu Chwast Józefa Blizińskiego. Ceny biletów nie były wysokie, a dochód ze sprzedaży został przeznaczony na fundusz artystów związanych z krakowską sceną. Publiczność miała okazję oglądać obraz namalowany farbami olejnymi na lnianym płótnie o wymiarach 11.9 na 9.6 metrów, oprawiony drewnianą ramą, przedstawiający alegorię teatru. W środkowej części kurtyny widzimy uskrzydloną postać będącą personifikacją Natchnienia, która zapoznaje ze sobą Piękno i Prawdę. Z lewej strony, w czarnej szacie, Tragedia rozpacza nad prochami umierającego syna. Roześmiana Komedia siedzi na schodach w towarzystwie błazna. Po prawej stronie widzimy dynamiczną scenę przedstawiającą Psyche próbującą wyzwolić się z objęć Zmysłowości i wzbić się w powietrze.

Siemiradzki skomponował obraz na zasadzie kontrastu - mroczna, tragiczna lewa strona wyraźnie odcina się od pozostałej części, jasnej i optymistycznej. Całość kompozycji została zbudowana na okręgu, co daje poczucie symetrii i harmonii.

P.S. Jeśli jesteście uzależnieni od sztuk pięknych, śledźcie profil DailyArt Magazine na Instagramie!