Hashiguchi Goyō
Kontynuujemy nasz specjalny miesiąc z Muzeum Sztuki w Toledo - zapraszamy! :)
Chociaż obrazy z okresu Edo (1615 - 1868) przedstawiające piękne kobiety, zajęcia rekreacyjne i aktorów kabuki - znanych jako ukiyo-e (obrazy płynącego świata) - są najlepiej znanymi przykładami japońskich drzeworytów, to te z początku XX-wieku są niemal niezrównane w swojej technicznej wirtuozerii. Pokazują zdolność wielu artystów do przyswajania zachodnich wpływów, jednocześnie zachowując wcześniejsze tradycje japońskich grafik. Na przykład, w Kobiecie w Letniej Odzieży, Hashiguchi Goyō traktuje tradycyjnie kameralne ujęcie kobiety przy toalecie z wyraźniej zarysowanym zachodnim realizmem i duchową siłą, niż było to typowe dla japońskiej estetyki druku ukiyo-e.
Gdy w wieku 35 lat Goyō wyprodukował swój pierwszy druk ze znanym wydawcą, Watanabe Shōzaburō, był już uznanym artystą. Po tym, jak druk okazał się nie spełniać jakości, jakiej Goyō oczekiwał od swoich prac, zdecydował się on zatrudnić własnego rzeźbiarza i drukarza, ażeby publikować swoje grafiki samemu. To pozwoliło mu zachować kontrolę nad swoją pracą i osiągnąć biegłość techniczną wyższą niż cokolwiek produkowanego w Japonii w tym czasie. Umarł w młodym wieku 41 lat, w ciągu trzech lat wyprodukował tylko dwanaście grafik.
Tutaj Goyō przedstawił swoją modelkę i kochankę Nakatani Tsuru, kelnerkę z restauracji Icho w Osace, klęczącą przed lustrem i trzymającą letnią szatę. Postać kieruje swój wzrok bezpośrednio na widza.
Druk powstał w czasie, gdy szybkie zmiany dotyczące kobiet w japońskim społeczeństwie zagrażały ustalonym wyobrażeniom o ich wyglądzie i roli. Zdaje się on łączyć przeszłość z teraźniejszością. Kobieta kusi pięknem w stylu ukiyo-e, a jednak jest świadoma swojej urody i ma poczucie własnej wartości, która wydaje się zupełnie współczesna.
P.S. Spójrzcie na ten jesienny księżyc na Japońskich drzeworytach. <3
P.P.S. Drzeworyty drzeworytami, ale kochani, dzisiaj mamy do Was jedną prośbę. Idźcie na wybory! My idziemy :) Pozdrawiamy, Team DailyArt.