Sonam Wangchuk
Pomysłodawcą utworzenia tych lodowych stup był inżynier Sonam Wangchuk (ur. 1966 r. w Uleytokpo w Ladakhu, regionie administrowanym przez Indie), znany wcześniej m.in. jako założyciel SECMOL-u (Students' Educational and Cultural Movement of Ladakh, czyli Edukacyjnego i kulturowego ruchu studentów w Ladakhu) – organizacji specjalizującej się w eksperymentalnej, „niezachodniej” edukacji i odnawialnych źródłach energii. Życie mężczyzny zainspirowało bollywoodzką kinematografię – fragmenty jego biografii zostały wykorzystane w filmie Trzej idioci (komedii z 2009 r., wyreżyserowanej przez Rajkumara Hiraniego), opowiadającym o przygodach trzech studentów inżynierii zmagających się z absurdami tradycyjnego systemu edukacji.
Wangchuk i jego zespół wykorzystują grawitację i różnicę temperatur między dniem i nocą, aby stworzyć lodowe stupy. Używając prostego systemu rur, przekierowują wodę ze szczytów gór do wiosek w znajdujących się niżej dolinach. Wysokie na kilka metrów lodowe stupy powoli się roztapiają, zaopatrując rolników w wodę aż do wczesnego lata. Korzystnym efektem ubocznym tworzenia tych sztucznych mas lodu jest także osuszanie jezior, które powstają w wyniku gwałtownego odrywania się dużych fragmentów lodowców, blokujących wypływ wody i powodujących powodzie. Zgodnie z miejscowymi legendami, ludzie w Ladakhu przez wieki specjalizowali się w „hodowli” lodowców. W XIII wieku użyli oni lodowej bariery, aby zatrzymać inwazję armii Czyngis-chana.
Prezentujemy to dzieło dzięki Muzeum Sztuki Nowoczesnej w Warszawie. Jest ono częścią wystawy „Wiek półcienia. Sztuka w czasach planetarnej zmiany”, podczas której muzeum zaprezentowało prace artystyczne z ostatnich pięciu dekad, które oparte były na obserwacjach i wizualizacjach zmian zachodzących na Ziemi.
P.S. Tutaj znajdziecie więcej sztuki na rzecz zmiany klimatu. Zobaczcie obrazy Emily Carr!