Letnia noc

Wiem, że lato już się skończyło, ale kto za nim nie tęskni? :)

Eilif Peterssen był jednym z sześciu malarzy, którzy spędzili lato 1886 r. na farmie Fleskum w Bærum, pod Kristianią; pozostała piątka to: Christian Skredsvig, Gerhard Munthe, Erik Werenskiold, Kitty Kielland i Harriet Backer. Zainspirowani pogodnymi wieczorami charakterystycznymi dla norweskiego lata, stworzyli oni szereg nastrojowych pejzaży. Był to moment narodzin neoromantyzmu, jednego z głównych nurtów sztuki norweskiej aż do przełomu XIX i XX w.

Najistotniejszym wkładem Peterssena w ten nurt jest Letnia noc, liryczne przedstawienie lokalnego jeziora, Dæhlivannet, skąpanego w delikatnym świetle. Jego powierzchnia jest całkowicie niezmącona, odbija blady księżyc i kilka chmur, wybijających się czerwienią na tle nocnego nieba. Artysta przedstawił tę scenę z tak bliska, że pień drzewa na pierwszym planie wydaje się być niemal namacalny. Po lewej stronie znajduje się zwalony pień brzozy, który kreuje perspektywę tego obrazu. Poza nim kompozycja jest zbalansowana, a kolory delikatne.

Nastrojowe obrazy neoromantyczne kontrastują z jasnymi, obiektywnymi i wystudiowanymi obrazami plenerowymi charakterystycznymi dla tej epoki, które reprezentowali m.in. Erik Werenskiold czy Gerhard Munthe. Letnia noc autorstwa Kitty Kielland jest podobna do sposobu ukazania tej samej sceny przez Peterssena, ale pokazuje znacznie większą część jeziora Dæhlivannet.

Obraz ten prezentujemy dzięki Nasjonalmuseet w Oslo :)

P.S. Północne białe noce fascynowały artystów, tutaj znajdziecie cykl Letnich nocy przedstawionych przez słynnego autora Krzyku, Edvarda Muncha.