Anioł Śmierci zabija mieszkańców Egiptu

Ilja Repin, jeden z największych rosyjskich artystów, napisał o powstaniu tego obrazu:

„Każdego miesiąca podczas egzaminu z Rysunku Akademickiego prezentowano około setki szkiców na zadany temat, a komisja oczywiście dbała, by najwybitniejsze prace nagradzane były nawyższymi notami, a nawet medalami na ostatnim egzaminie. Zgodnie z decyzją komisji, szkice te były starannie wybierane i sugerowały, by poważniej przyjrzeć się ich autorom. Wybrane szkice były zabierane do biura inspektora, z którego autorzy odbierali je z ocenami Komisji. (...)

Pewnego dnia temat brzmiał: «Anioł Śmierci zabija mieszkańców Egiptu». Z przekory zdecydowałem się przedstawić tę historię na sposób realistyczny. Oczywiście przestudiowałem umeblowanie luksusowych sypialni królów egipskich, ich łoża ustawione na platformach o kilku stopniach… I wyobrażałem sobie, że oto Anioł Śmierci przyleciał w nocy do nagiego noworodka, chwycił go za gardło, wbił kolano w brzuch ofiary i całkowicie realistycznie udusił ją gołymi rękami.

Przyjaciele niejednokrotnie zwracali uwagę na moje szkice, a ten wzbudził szczególne zainteresowanie, jednak wielu powtarzało: «Za ten ci się dostanie, szkic trafi najpewniej do biura inspektora».

I dokładnie tak się stało. Cała seria szkiców (siedem sztuk) została zdjęta, w tym mój. Musiałem udać się do biura inspektora, by się wytłumaczyć i otrzymać pouczenie. Największą karą byłoby, gdyby mnie przeniesiono na kurs eksternistyczny. Bałem się iść do inspektora i dowiedzieć się o tym.

Wreszcie poszedłem. Aleksander Poliakow, asystent inspektora, powitał mnie uprzejmie. «Zapomniał» - przemknęło mi przez myśl. Zapytałem o mój szkic, który zabrano z egzaminu.

«Nie wiedziałeś? Komisja zainteresowała się twoim szkicem i wolno ci nad nim pracować w staraniach o medal. Oto on. Oczywiście musisz przekomponować scenę, bo jest zbyt realistyczna. To w końcu duch - anioł śmierci, czemuż by miał fizycznie wytężać mięśnie, by go zadusić, kiedy wyciągnięcie dłoni wystarczy. Ale powinieneś to rozważyć sam, masz pełną swobodę intrepretować jak chcesz i jak to widzisz. Ja tylko przekazuję opinię komisji. Komisja w pełni zaakceptowała ton i kostium szkicu». «Kostium» był wtedy wysoko ceniony.

Ukończyłem więc szkic i otrzymałem Mały Srebrny Medal (zachowano dla mnie oba te szkice)“.

Dzisiejsze dzieło prezentujemy dzięki Muzeum Badań Naukowych Rosyjskiej Akademii Sztuk Pięknych. Cytat pochodzi z: Akademia Sztuk: historia życia codziennego we wspomnieniach i obrazach współczesnych. XIX i wczesny XX wiek, autorstwo i redakcja: Elena Litowczenko, Ludmiła Poliakowa, Sankt Petersburg 2013

P.S. Tu możecie przeczytać o czarującym świecie rosyjskich baśni!