Autoportret

Jeanne Hébuterne jest najczęściej wspominana w historii sztuki jako muza Modiglianiego, modelka, kochanka i matka dziecka artysty, Giovanny. Namiętna i ostatecznie tragiczna miłość między Jeanne i Modiglianim została potępiona przez jej rodzinę i zatruta przez jego nieregularny styl życia i chorobę; ostatecznie zakończyła się śmiercią Modiglianiego 24 stycznia 1920 r., a niecałe 48 godzin później samobójstwem 21-letniej i będącej w ósmym miesiącu ciąży Jeanne.

Hébuterne sama była artystką. Dopiero niedawno Jeanne Hébuterne doczekała się uznania jako malarka. Podobnie jak jej brat André, który również dążył do tego, by zostać malarzem, studiowała w Académie Colarossi w Paryżu, gdzie w 1916 r. spotkała Modiglianiego.

Ten ikoniczny, uderzający autoportret namalowany około 1917 r. (mniej więcej w tym samym czasie Modigliani namalował pierwszy portret Jeanne) przeczy znanym opisom Jeanne jako nieśmiałej, cichej i delikatnej osoby. Z jej przenikliwymi oczami w kształcie migdałów wpatrującymi się prosto w widza oraz zastosowaniem prostych, odważnych kolorów, Jeanne wydaje się przedstawiać siebie jako młodą kobietę pewną swego wyboru, by zamieszkać ze swoim chorym i pijanym kochankiem ku rozpaczy swojej rodziny.

Według jej przyjaciół, Jeanne była utalentowaną malarką i krawcową, projektującą własne ubrania. Kaftan inspirowany stylem japońskim, który dumnie nosi, jest najprawdopodobniej jednym z jej dzieł. Biorąc pod uwagę przedwczesną śmierć artystki i rzadkość jej dzieł na rynku, autoportret Jeanne jest wyjątkowym świadectwem, przedstawiającym ją jako młodą artystkę o bardzo jasnej karnacji z dwoma długimi kasztanowobrązowymi warkoczami i czarną opaską na głowie, który to kontrast kolorów przyniósł jej przydomek "Noix de Coco" (kokos) wśród kolegów artystów z Montparnasse.