Zachód słońca nad Tamizą

Po zakończeniu studiów na Akademii Sztuk Pięknych w Antwerpii Emile Claus przez niemal dekadę tworzył w duchu inspirowanego społeczeństwem realizmu. Od 1883 roku utrzymywał studio w wiosce Astene niedaleko Gandawy, gdzie z biegiem lat również zamieszkał. Inspiracja twórczością Claude’a Moneta i jego kolegów, których dzieła Claus miał okazję podziwiać w Paryżu, oraz jego osobista skłonność do tworzenia w plenerze sprawiły, że około 1890 roku opracował styl malarski łączący w sobie cechy realizmu i impresjonizmu. W 1904 roku artysta wraz z kilkoma podobnymi mu twórcami założyli stowarzyszenie Vie et Lumière (pol. Życie i światło). Ponieważ jego członkowie skupiali się głównie na przedstawianiu efektów świetlnych, zostali ochrzczeni przez krytyków sztuki luministami. Ruch ten był ostatnią wielką metamorfozą impresjonizmu w Belgii. Podczas I wojny światowej Emile Claus schronił się w Londynie, gdzie namalował wiele widoków na Tamizę. Podobnie jak William Turner i Claude Monet (choć bez tak poważnego rozmywania form i w mniej wyrafinowany sposób) zwracał szczególną uwagę na przebłyski światła w wilgotnej i mglistej atmosferze Londynu.

Dzisiejsze dzieło prezentujemy dzięki Królewskim Muzeom Sztuk Pięknych w Belgii.

PS Poznajcie wspaniałą kolekcję Królewskich Muzeów Sztuk Pięknych i znajdujące się w niej nasze ulubione dzieła. <3 

PPS Impresjonizm miał szczególne znaczenie dla artystów na początku XX wieku. Dowiedzcie się więcej o tym zjawisku z naszego Mega Kursu Impresjonizmu.