Horace Pippin
Horace Pippin, malarz-samouk z West Chester w Pensylwanii, rozpoczął swoją przygodę ze sztuką w wieku 37 lat. Stał się jednym z najważniejszych malarzy pochodzenia afroamerykańskiego w XX wieku – ceniono go za wyjątkowy styl i szczególny sposób przedstawiania życia w Ameryce. W 1917 roku, w wieku 29 lat, zaciągnął się do Gwardii Narodowej, a według samego Pippina doświadczenia I wojny światowej stały się katalizatorem dla „przebudzenia wewnętrznego artysty”. W czasie, który spędził w okopach we Francji, Pippin prowadził ilustrowany dziennik, jednak do dziś przetrwało zaledwie sześć rysunków. Zdradzają one bogactwo wyobraźni, jakie będzie później charakteryzować twórczość artysty.
Później, w ostatnich latach II wojny światowej, Pippin stworzył cykl Święta góra, złożony z czterech dzieł, z których ostatnie pozostało nieukończone. Cykl inspirowany wersetami ze Starego Testamentu przedstawia przepowiedziane w Księdze Izajasza nadejście królestwa pokoju i odzwierciedla stan duchowy artysty. Malarz dorastał jako członek Afrykańskiego Kościoła Metodystyczno-Episkopalnego, a jego kontakt ze sztuką sakralną ograniczał się prawdopodobnie do produkowanych masowo chromolitografii, jakie można było odnaleźć w wydaniach Biblii i kościelnych przedsionkach. Chociaż motywy biblijne zgłębiał na zaledwie dziesięciu obrazach, a więc w dość skromnym fragmencie swojej bogatej twórczości, wiele z nich, w tym także cykl Święta góra, uważa się za jego najwspanialsze i cieszące się największym uznaniem dzieła.
Dzisiejszy obraz przypomina stworzony przez Edwarda Hicksa w latach 1820-1848 cykl Królestwo pokoju, który Pippin niewątpliwie znał. Artysta przedstawił temat w taki sposób, by odzwierciedlał zarówno jego osobiste doświadczenia, jak i nastroje kulturowe tamtych czasów. W sercu kompozycji pasterz o afrykańskich korzeniach ubrany w jasną, białą szatę, stoi otoczony przez dzieci oraz prawdziwe i mitologiczne zwierzęta. W tle rozciąga się krajobraz pełen bujnej roślinności. Pasterz zdradza niezwykłe podobieństwo do samego Pippina, jest więc często postrzegany jako autoportret. Pippin zestawił ten przepełniony harmonią pierwszy plan ze złowróżbnym i tchnącym grozą tłem, na którym dostrzec można żołnierzy przemykających w lesie niedaleko wojskowego miejsca pochówku. Data, którą opatrzono Świętą górę I, czyli 6 czerwca 1944 roku, zbiega się z D-Day, kluczowym momentem w historii II wojny światowej, kiedy siły aliantów wylądowały na plażach Normandii, podkreślając ideologiczny kontrast pomiędzy wojną i pokojem.
Ten obraz jest częścią naszych obchodów Black History Month! :)
P.S. Jeżeli lubicie malowane zwierzęta, przyjrzyjcie się naszemu zestawowi 50 pocztówek ze zwierzętami ze świata sztuki!
P.P.S. Dowiedzcie się więcej o tym, kim był Horace Pippin i poznajcie jego wyjątkowe dzieła!