Aubrey Beardsley
Niniejsze dzieło Beardsleya zostało zainspirowane powieścią Aleksandra Dumasa (syna) z 1852 roku, opisującą poruszającą historię kurtyzany, która poświęca wszystko dla ukochanego. Początkowo obraz ten stanowił część serii przedstawiającej kobietę przy toaletce i był po prostu zatytułowany Toaleta. Przypuszczalnie Beardsley zdecydował później, by był to portret Marguerite Gautier, bohaterki powieści Dumasa, zwłaszcza że obraz przypomina nieco wcześniejszy szkic artysty z 1890 roku. Beardsley, który tak jak Marguerite cierpiał i zmarł na gruźlicę, mógł czuć więź z bohaterką.
Na prezentowanym dziele kobieta patrzy na swoje odbicie w lustrze. Motyw ten jest znany z prac takich artystów jak Dante Gabriel Rossetti czy Edgar Degas, którzy często przedstawiali kobiety w podobnych sytuacjach. Rysunek Beardsleya jest dość stylowy, z dużym czarnym kształtem zajmującym dolną połowę kompozycji i niemal stapiającym się z sylwetką kobiety. Nie widzimy jej ramion, a twarz jest ledwie widoczna ponad eleganckim, falbaniastym kołnierzykiem. Poprzez duże, płaskie plamy koloru i efekty tworzące kształty, rysunek zdradza silną inspirację japońskimi drzeworytami, które Beardsley uwielbiał. Elementami najbardziej szczegółowymi są przedmioty na toaletce i tapeta ze wzorem kwiatów. Na twarzy kobiety dostrzec można głębokie cienie i smutek, które mogą sugerować chorobę lub wyczerpanie. Jednak w ogólnym zarysie Beardsley koncentruje się bardziej na wzorach i kształtach, niż na realistycznym przedstawieniu.
Pokochałam tę grafikę od pierwszego wejrzenia, jest jednocześnie odważna i dekoracyjna!
P.S. Prerafaelici, japońskie drzeworyty, wiktoriańska erotyka — przeczytajcie o sztuce, która ukształtowała wyjątkowy styl Aubreya Beardsleya.