Koty, czerwony i biały

Obraz przedstawiający koty, który dziś prezentujemy, stanowi przykład wizjonerskiego podejścia Franza Marca do przedstawiania zwierząt w ich naturalnym środowisku, czyli tematu, który zajmował go w latach tuż przed I wojną światową. Ta idylliczna scena przedstawiająca dwa koty wtulone w wirujący, połyskujący zielenią krajobraz, stanowi odzwierciedlenie biegłości artysty w chwytaniu tego, co określał jako „zintensyfikowana ekspresja dziwnej energii”. 

Do 1912 roku Marc był już mocno zaangażowany w działalność monachijskiej sceny awangardowej, szczególnie poprzez współpracę z Wassilym Kandinskim. Razem stworzyli „Almanach Błękitnego Jeźdźca”, publikację, która miała na celu połączenie wielu różnych artystycznych stylów pod wspólnym duchowym sztandarem. Marc uważał, że ta duchowa krucjata dawała się najlepiej wyrazić poprzez zwierzęta, które postrzegał jako wcielenie czystszej, bardziej instynktownej więzi z naturą. Artysta napisał nawet: „Cóż może być dla artysty bardziej tajemniczego niż wizja tego, jak natura odbija się w oczach zwierząt?”, podkreślając tym samym swoje pragnienie uchwycenia świata ze zwierzęcej perspektywy.  

W latach 1911-1914 Marc skupiał się niemal wyłącznie na zwierzętach, redukując ich formy do ekspresyjnych kształtów i używając symbolicznych kolorów. Tu ciała kotów zlewają się w jedną płynną kompozycję. Pod nimi miękkie odcienie indygo i żółci subtelnie nawiązują do teorii kolorów, którą stworzył Marc, a w której „niebieski jest zasadą męską, surową i duchową”, podczas gdy „żółty jest zasadą kobiecą, łagodną, wesołą i zmysłową”.

P.S. Jeżeli jesteście wielbicielami kotów, to z pewnością pokochacie nasz QUIZ dla kociarzy! Czy uda się Wam udzielić samych poprawnych odpowiedzi? 

P.P.S. Franz Marc słynął ze swoich przedstawień zwierząt. Ale czy wiecie, które stworzenia lubił przedstawiać najbardziej? Tu znajdziecie odpowiedź!