Kąpiąca się wchodząca do wanny

Przez całe życie Degas chciał zrozumieć ciała pod ubraniami, zanim mógł je ubrać. Kobiety, które przedstawiał, często nie są zbyt wdzięczne. Są pełne niezręczności prawdziwego życia. Prawie zawsze pozostają odwrócone do nas plecami, więc ich twarze, ich tożsamość, pozostają tajemnicze i prywatne. 

Jego zainteresowanie motywem aktu wchodzącej do wody osoby najwyraźniej sięga czasów studenckich, kiedy skopiował postać mężczyzny wspinającego się po brzegu rzeki z ryciny Marcantonio Raimondiego za Michałem Aniołem. 

Jest to jeden z siedmiu pasteli, w których Degas odważył się na nowoczesną wersję tematu. Kobieta, z rękami i nogami niepewnie rozłożonymi na cynkowej wannie, silnie manifestuje połączenie fizycznej nieporadności i zmysłowości, które charakteryzują przedstawienia kąpiących się tego artysty.