Frida Kahlo czerpała z kultury ludowej Meksyku, rozwijając wizjonerski styl autoportretu. Łącząc fantazję z realizmem, nadała wizualną formę cierpieniu, którego doświadczyła po traumatycznym urazie i utrzymującym się przez całe życie złym stanie zdrowia, jednocześnie badając politykę płci, klasy i rasy z jej perspektywy jako zaangażowanej komunistki.
Kahlo odbyła kilka transformujących podróży do Stanów Zjednoczonych w latach trzydziestych XX wieku. Jej pierwsza indywidualna wystawa odbyła się w Nowym Jorku w 1938 r., a kolejne w latach czterdziestych. Jednak dopiero pod koniec lat 70. zyskała szerokie uznanie krytyków. Opowiadając się za osobistym doświadczeniem i tożsamością kulturową jako ważnymi tematami sztuki, Kahlo stała się ikoną kultury dla feministek, społeczności latynoskiej i nie tylko.
Autorka dzisiejszego obrazu, malarka Magda Pach, wraz z mężem, pisarzem i artystą Walterem Pachem, należeli do grupy osób, które w latach dwudziestych i trzydziestych XX wieku gorąco wspierały sztukę meksykańską w Stanach Zjednoczonych.