Büyük Odalık

Ingres'in çağdaşları, bu çalışmayı Ingres'in egzotik Romantizme doğru bir kaydığını belirten Neoklasizmden kopuşu olarak değerlendirdi. Büyük Odalık, özellikle uzun oranlar ve anatomik gerçekçilikten yoksun olduğu için ilk gösterildiğinde büyük ölçüde eleştirildi. Küçük kafa, uzun uzuvlar ve soğuk renk şeması, Parmigianino gibi Manneristlerin etkilerini ortaya koyuyor. Ingres, bu uzun çizgileri eğriliği ve duygusallığı iletmek için tercih etti ve anatomik hacmi azaltmak için bolca, hatta ışık kullandı. O dönemde eleştirmenler, uzatmaların Ingres tarafından anatomik hatalar olduğuna inanıyordu, ancak son araştırmalar uzatmaların kasıtlı çarpıtmalar olduğunu gösterdi. Yaşayan kadınların oranlarından alınan ölçümler, Ingres'in figürünün omurgasında bir eğrilik ve gerçek hayatta gerçekleştirilmesi imkansız pelvis (leğen kemiği) dönüşüyle çizildiğini gösterdi. Ayrıca Odalık'ın sol kolunun sağ kolundan daha kısa olduğunu gösterdi. Çalışma, öznenin gerçek hayattakinden 5 omur daha uzun olduğu sonucuna vardı. Bu kasıtlı çarpıtmaların zarafet ve duygusallık ifade etmesi için Ingres, 1820'lerin ortalarına kadar çalışmaları nedeniyle eleştirilmeye devam etti.