Arcadia Ego'da

Resim, bir kafatasının etrafındaki fare ve sineğe bakan iki genç çobanı, bir cippus'un üzerine Et Arcadia in Ego ("Ben de [buradaydım] Arcadia'daydım") yazarak gösteriyor. İkincisi, Ölüm'e ahlaki bir referanstır. İfade, sanat ve mimaride ilk kez bu eserde karşımıza çıkıyor.

Kafatası ile sanatta simgelenen ölüm temasının ikonografisi, Rönesans'tan beri Roma ve Venedik'te popülerdi. Bu resim, Guercino'nun 1618'de Toskana Büyük Dükü (Galleria Palatina, Palazzo Pitti, Floransa) için resmettiği Apollo ve Marsyas ile doğrudan bağlantılı: her iki resim de aynı çoban grubunu içeriyor. Arcadia Ego'daki Et'in Florentine resminden önce bağımsız bir kompozisyon olarak var olamayacağı ve bu nedenle daha sonra gerçekleştirilmiş olması gerektiği varsayılmaktadır.

Bu resimde Guercino, rustik izleyenleri kendi kendine yeten bir ahlaki temada baş kahramanlara dönüştürüyor. Solucanı ve sineği olan kafatasının ve Et in Arcadia Ego yazıtının eklenmesiyle ölüm sembolünün etkili bir keşfi elde edilir. 

Memento mori'nin Virgil Ekolojilerinden türetilen pastoral bir ortamda ikonografisi, Rönesans'tan itibaren Venedik ve Roma sanatında iyi biliniyordu; ancak burada ilk kez yazıtın eklenmesiyle açık bir şekilde açıklanmıştır.