Geçmişi Düşünürken

Kraliyet Akademisi’nde 1859 yılında gösterilen Geçmişi Düşünürken, Stanhope’un sergilenen ilk eseridir. Ön-Raffaelocu Kardeşler’in tarzına öykündüğü zamana, kariyerinin erken dönemlerine aittir ve koyu rengin karakteristik kullanımını sergiler. Bu modern yaşam resmi, bir hayat kadınını kaldığı pansiyon odasında gösterir, durumunun verdiği vicdan azabıyla başa çıkmaya çalışmaktadır. Odanın iç kısmı erdemi yitirmenin simgeleriyle doludur: gösterişli pelerin ve üzerinde takı ve paraların dağılmış halde olduğu pejmürde makyaj masası, adamın eldiveni ve bastonu. Birkaç cılız görünümlü bitki, açık halde ve dışarıdan gelen kara isi içeri almakla tehdit eden pencereden gelen ışığa yetişmeye çalışır. Waterloo Köprüsü'ne dek uzanan manzara ve sağ taraftaki kordon (hayat kadınlarının uğrak yeri) hem kadının yozlaşmasını hem de yaklaşan kötü sonunu anıştırır. Kadının kızıl saçları onu arketipik hayat kadını olan Mary Magadalen imgesiyle özdeşleştirir. Seks işçiliği Viktoryen toplumun ailevi damarı için tehdit olarak görülüyordu ve temsilleri şehrin pisliği ve hastalıkların karmaşık dili ile iç içe geçmiş haldeydi. Eserin resmedildiği dönemde kirli olan ve kötü kokan Thames de bunların yaygın bir betimiydi. Ölüm, hayat kadınının kefareti için tek yol olarak görülürdü ve en çok hayal edilen senaryo olan boğularak intihar etme, nehrin ve köprülerin tasviriyle ima edilmiştir.