El Jaleo gibi resimler cesur, riskli, alışılmadık, dramatik, erotik olarak dengesiz ve garip. Göçebe Çingeneler; etik prensipleri görmezden geldikleri ve Ortodoks dinine karşı batıl inançları yücelttikleri için, 19. yüzyıl boyunca birçok ülkede baskı altında kalmışlardı; ancak sanatçılar ve bohemler onları özgür ruhlar olarak idealleştirmişlerdi. Bizet'in ilk kez Paris'te 1875'te sahnelenen Carmen operası; bir ordu subayı ve bir boğa güreşçisi arasında kalan gururlu, şehvetli bir Endülüs çingenesinin hikayesi ile toplumda skandal yaratmıştı. Sargent, 1879'daki İspanya seyahatleri sırasında, Çingene müziğine, dansına ve pitoresk kostümlerine olan sevgisini ifade edebileceği büyük bir sanat eseri üzerine kafa yoruyordu. Paris'e döndüğünde; popüler müzik müesseselerinin sığ sahnelerini simüle eden geniş, yatay bir eser üzerinde çalışmaya başladı. Eserin adını, jaleo de jerez dansını temsilen El Jaleo koymuş, aynı zamanda jaleo kelimesinin "kargaşa" veya "şamata" anlamına gelen daha geniş anlamlarına dayandırmıştı. Bu eser, 1882'de Paris Salon'da daha açık bir isimle, El Jaleo: Danse des Gitanes (Çingenelerin Dansı) olarak sergilenmiştir.
El Jaleo
Tuval üzerine yağlı boya • 237 × 352 cm
-
John Singer Sargent