Auvers'de Buğday Tarlaları, Ekinler ve Hasatçı

Vincent van Gogh, hayatının son iki ayını geçirdiği, Parisin hemen kuzeyinde küçük bir kasaba olan Auvers-sur-Oise'deki ufuklara kadar uzanan engin buğday tarlalarından büyülenmişti. Son günlerinde ise ,arka planda mavi tepelerin olduğu, sıra sıra ekin balyalarının uzaktaki bir köye doğru uzandığı ve bir ekincinin bu altın başakları keserken gördüğümüz bu manzara gibi bu tarlaların pek çok resmini yaptı. Diğer Impresyonistler gibi manzarayı tam karşılayacak şekilde açık havada resim yaptı. Fakat van Gogh'un resimlerinde renkler daha cesur ve daha az nüansa sahiptir; fırça darbeleri daha ağır, daha düzenli ve daha belirgindir; şekiller ve boşluklar daha özgürce çarpıtılmıştır; akan bir ritim ve vurgu vardır. Kendisi için manzaranın özündeki karakteri ifade etme arayışının yanı sıra, kendi kelimeleriyele ifade ederken söylediği gibi "düğümlerini açmaya" çalışmıştır. Kendi anlayışıyla bu "gerçekliğe tek anlık bir bakışın algılamamız için yeterli olmadığı, daha yüce ve rahatlatıcı bir doğanın "ifade ve ruhu"'nu canlandırmak idi. Her ne kadar etrafında gördüklerinden esinlenmiş olsa da van Gogh aynı zamanda buğday tarlalarında ve hasat yapan insanlarda, neredeyse ulvi, olağanüstü duygulara sebep olan sembolik anlamlar görmüştür. Ekinleri hasat eden insanları yaptığı daha önceki bir resmi ile ilgili olarak kardeşi Theo'ya " O kişide bir ölüm timsali görüyorum, adeta buydayları değil de insanlığı biçiyor... Fakat bu ölümde üzücü olan hiçbir şey yok, herşey altın rengi parlak bir güneş ışığına boğulmuş ve kendi yoluna bakıyor.... Doğanın kendisinin yazdığı gibi resmedilmiş bir ölüm..."