Caspar David Friedrich
Caspar David Friedrich, genellikle kendi jenerasyonunun en önemli Alman sanatçısı olarak kabul edilen, 19. yüzyıl Alman Romantik manzara ressamıdır. En çok gece göklerine, sabah sislerine, çıplak ağaçlara ya da Gotik kalıntılara karşı düşünceli figürlerin silüetlerine sıklıkla yer verdiği, dönem ortası alegorik manzara resimleri ile bilinir. Bir sanatçı olarak ilk ilgi alanı, doğa üzerine düşünmekti. Sıklıkla sembolik ve klasik dışı olan işleri; doğal dünyaya karşı öznel, duygusal bir yanıtı iletmeyi amaçlamaktadır.
Friedrich'in resimleri; tipik olarak, genişleyen manzara ortasında küçülen perspektife bir insan varlığı koyar. Sanat tarihçisi Christopher John Murray'ye göre sanatçı, figürlerini "seyricinin bakışlarını kendi metafizik boyutlarına" yöneltecek kadar indirgerdi. Friedrich'in hem hayatı hem de sanatı, kimilerince zaman zaman, boğucu bir yalnızlık hissiyle algılanmıştır. Sanat tarihçileri ve bazı çağdaşları, bu gibi yorumlamaları sanatçının gençliği boyunca yaşadığı kayıplara ve yetişkinliğindeki genel kasvetli havaya dayandırırken; Friedrich'in solgun ve içe dönük görünümü yaygın olan "Kuzey'den gelen sessiz adam" fikrini güçlendirmiştir.
Friedrich 1799, 1803-1805, 1813, 1816 ve 1824-1826 yıllarında depresif nöbetler geçirdi. Bu nöbetler sırasında ürettiği eserlerinde; akbabalar, baykuşlar, mezarlıklar ve yıkıntılar gibi motif ve sembollerin ortaya çıkışı gibi fark edilir tematik değişimler mevcuttu. 1826'dan itibaren bu motifler eserlerinin kalıcı bir parçası olurken, renkleri kullanımı daha karanlık ve sessiz hale geldi. Carus 1929'da, Friedrich'in "yoğun, kasvetli bir ruhsal belirsizlik bulutuyla çevrelendiğini" yazmıştı. Evet, bu güzel günde bu hüzünlü hikaye için üzgünüm, ancak resim o kadar güzel ki karşı koyamadım.